مدیران عزیز، لطفاً R&D کنید، نه DRD!

توی ممالک توسعه یافته، مرسومه که بخش زیادی از بودجه هر کار رو به برنامه ریزی، تحقیقات و طراحی (research) در ارتباط با سیستم مورد نظرشون تخصیص می دن و بعد از رسیدن به یه طرح طرح کاملاً شفاف و مدون، باقیمونده بودجه رو برای توسعه (development) سیستم هزینه می کنن. به این روش، اصطلاحاً R&D می گن.
اما از اون جایی که کشورای در حال توسعه، تافته جدا بافته اند و از هیچ یک از اصول علمی تبعیت نمی کنند، روش جدیدی رو اختراع کردن که می شه اونه DRD نامید. در این روش ابداعی، برای این که کار در زمان و هزینه کمتری انجام بشه، کار با توسعه سیستم شروع میشه. اولش که همه چی خوب پیش می ره و همه از این خلاقیت خودشون به شعف میان!. اما معمولاً اوضاع همین جوری باقی نمی مونه. یه خورده که کار جلو می ره، بی برنامگی و نبود تعریف درستی از کار، اثر خودشو نشون می ده. در این شرایط، مسوولین تازه متوجه می شن که چه قدر کار رو سطحی دیدن. بعدش چه کار می کنن. معمولاً این جا است که تحقیق و طراحی سیستم شروع میشه! یعنی به جای ابتدای کار، اواسط و یا اواخر کار. متاسفانه وقتی تحقیق شروع میشه که عملاً بخش زیادی از بودجه سیستم، هزینه ساخت چیزی شده که هیچ ارزشی نداره! و باید کنار گذاشته بشه.
همونطوری که حدس می زنید، بعد از انجام مرحله تحقیق، نوبت توسعه سری دوم می رسه. سوال اینه، با کدوم پول؟. خوب حالا باید منتظر بودجه های بعدی بود. تا بودجه بعدی برسه، عملاً بسیاری از نیازمندی ها عوض شده، تکنولوژی های توانمندساز هم متحول شدند و با رفتن تعدادی از کارکنان درگیر در اجرای کار، بخش زیادی از دانش ضمنی انجام کار هم دیگه قابل دسترس نیست. با این شرایط، معلومه که آخر عاقبت کار چی می شه.
نتیجه این که توصیه می کنم، مدیران عزیز، دست از زرنگ بازی و برنامه ریزی کوتاه مدت بردارند و روش درست انجام کار یعنی R&D رو دنبال کنند، نه DRD.